Door blogs te schrijven geef ik een kijkje in mijn hoofd, omdat je niet aan me kunt zien dat ik autistisch ben; wat onbegrip geeft. Openheid vind ik belangrijk. Ik wil niet-fysieke-beperkingen bespreekbaar maken en ook neurodiversiteit. Voor iedereen is er een plekje op deze wereld en daarbij is het fijn als we elkaar kunnen accepteren en waarderen. Anders is het maar eenzaam.
In mijn blogs combineer ik eigen ervaringen met af en toe een stukje theorie over autisme. Ik heb zelf lang moeten overleven. Nu doe ik de dingen op mijn eigen manier. Met ondersteuning en gezelschap van mijn hondje.
